кӱдырталташ

I. -ам возвр.,

1. и 2 л. не употр. раздаваться, раздаться, греметь, загреметь, прогреметь. Тораште кӱдырталта вдали гремит.

□ А сово кырыме йӱк кӱдырталт талышна. В. Юксерн. А аплодисменты раздаются всё громче и громче.

II -ем токовать (о некоторых птицах). Кӱдыр-влак кӱдырталтат тетерева токуют.

□ Кӱдыр тӱшка неш чот – кӱдырталта гынат, пычалзе-влак эр тӱтыра вошт нимомат огыт уж. М. Шкетан. Хотя тетерева и токуют очень громко, но охотники ничего не видят в утреннем тумане. Ср. кӱдырлаш.

III -ем загреметь, прогреметь (о громе). Кӱдырчӧ кӱдырталта гром прогремит.

// Кӱдырталтен колташ загреметь, прогреметь. Какшан чодыра ӱмбалне йылт-йолт лийын кайыме почеш дӱр-дӱр-дӱр кӱдырчӧ кӱдырталтен колтыш. Н. Лекайн. После того, как ярко засверкало над какшанским лесом, гулко прогремел гром.